Mount dooooom, fire, dust and dust, pits and pits and pits and orks, thousand of orkses... Gollem, Gollem... of met andere woorden; de Tongariro trekking is voorbij. Aja had ik al gezegd dat we de echte ring in handen hebben gehad die voor de film gebruikt werd? De Tongariro trekking is dus een 4 daagse trekking rond de berg Ngauruhoe (beter bekend als mount Doom), waarvan we er 3 effectief gelopen hebben. De eerste dag zijn we met de shuttle van whakapapa village naar de start van de Alpine crossing gegaan waar we met de dagtrekkers vertrokken zijn. Je kon ze er makkelijk uitnemen, de mannen en vrouwen met een klein rugzakje terwijl de 'echte' een dikke backpack aangesjord hadden. En ze waren met velen, het was omduur niet leuk meer, ofwel liepen ze te traag en in de weg, ofwel te snel en liepen ze op je hielen. Dit heeft niks meer vandoen met een hike, eerder een kermis attractie. Zoals mieren over de heuvel. Ik had het al gelezen op andere reisverslagen, maar je moet het meemaken om te geloven. De Devils Staircase waar we tegen opzagen, bleek dus wel steil, maar was een proper afgebakend pad om de duizende wandelaars te begeleiden. Wat een verschil met de vorige trekking in Nelson Lakes. Gelukkig moesten de dagtrekkers zich haasten om de shuttle terug te halen en wij hadden alle tijd vermits we in de hut bleven slapen. J en V zijn naar de top van mount doom getrokken, een sidetrip van zo'n 2 uur, en daarna werd het wat rustiger op de berg. Heel mooie zichten op de Emerald Lakes in de krater. In de kleine Ketahi hut was het gezellig waar we nog een jonge duitse moesten verzorgen die 200 meter voor de hut lelijk gevallen was. Haar trekking was voorbij. De 2de dag trokken we door de vlakten van Mordor, een heel mooie vallei met vulkanische rotsformaties en telkens andere zichten op mount doom. Zeer de moeite. Na een lange 16 km kwamen we toe in de gloednieuwe Waihohonu hut, een grote en comfortabele hut met speciale ramen die zicht gaven op de verschillende toppen. De derde dag was een easy walk terug naar de village. De weergoden waren ons ongelooflijk gunstig. De hemel was open telkens er een mooi zicht was en bij het beklimmen van de toppen, een beetje bewolkt als er lange klimmen waren en de eerste druppels vielen pas als we onze eerste cola dronken in het lokale cafeetje na de tocht... straf. Vandaag wakker geworden in onze hobbit woonst en gewekt door een zwijn die zich voor de deur genesteld heeft. Straks de Waitomo caves gaan bekijken. M.